อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ เชียงใหม่ เที่ยวดอยสูงสุดของไทย จุดชมวิว น้ำตก กิ่วแม่ปาน

ประวัติและที่มาของชื่อ
ดอยอินทนนท์ เดิมชาวบ้านเรียกว่า “ดอยหลวง” (คำว่า “หลวง” ในภาษาเหนือหมายถึง “ใหญ่”) หรือ “ดอยอ่างกา”
มีตำนานเล่าว่าห่างจากยอดดอยไปทางตะวันตกประมาณ 300 เมตร มีหนองน้ำรูปร่างคล้ายอ่าง ที่นกกามักมาอาบเล่นกัน จึงเรียกว่า “อ่างกา”
อีกข้อสันนิษฐานหนึ่งอธิบายว่า “อ่างกา” มาจากภาษาปกาเกอญอที่แปลว่า “ใหญ่” จึงหมายถึง “ดอยที่ยิ่งใหญ่”

ต่อมาดอยแห่งนี้ได้รับพระนาม “อินทนนท์” เพื่อเป็นเกียรติแด่พระเจ้าอินทวิชยานนท์ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่องค์สุดท้าย ผู้ทรงให้ความสำคัญกับการคุ้มครองป่าภาคเหนือ และมีรับสั่งว่าเมื่อสิ้นพระชนม์ให้เชิญพระอัฐิขึ้นไปบรรจุไว้บนยอดดอย
จึงมีการสร้างสถูปประดิษฐาน ณ ยอดดอย และใช้พระนามเป็นชื่อดอยสืบมา

ในช่วงแรกมีความสับสนเรื่องชื่อซ้ำกับ “ดอยหลวง” ที่อำเภอเชียงดาว ภายหลังมีคณะสำรวจชาวเยอรมันวัดระดับความสูงและยืนยันว่าดอยหลวง/ดอยอ่างกาที่อำเภอแม่แจ่มสูงกว่า จึงเปลี่ยนมาใช้ชื่อ “ดอยอินทนนท์” อย่างเป็นทางการเพื่อไม่ให้ซ้ำซ้อน

การประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติ
ดอยอินทนนท์เคยเป็น “ป่าสงวนแห่งชาติ” ก่อนถูกคัดเลือกให้เป็นหนึ่งใน 14 ป่าต้นแบบเพื่อจัดตั้งอุทยานแห่งชาติ
เดิมกรมป่าไม้เสนอพื้นที่ราว 1,000 ตร.กม. แต่เมื่อกันพื้นที่ชุมชนออก จึงเหลือเพียง 270 ตร.กม. (168,750 ไร่)
และประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติ ลำดับที่ 6 ของไทย เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2515
ต่อมา 13 มิถุนายน พ.ศ. 2521 ได้ขยายขอบเขตเป็น 482.4 ตร.กม. ครอบคลุมอำเภอจอมทอง แม่แจ่ม แม่วาง และดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่

ภูมิประเทศและธรณีวิทยา
พื้นที่โดยรวมเป็นภูเขาสูงสลับซับซ้อน อยู่บนสันเขาทอดยาวเหนือ–ใต้ของทิวเขาถนนธงชัย ซึ่งต่อเนื่องจากเทือกเขาหิมาลัย
ระดับความสูงอยู่ระหว่าง 400–2,565 เมตร จุดสูงสุดคือยอดดอยอินทนนท์ (สูงที่สุดในประเทศไทย)
และยังมียอดเขาอื่น เช่น ดอยหัวมดหลวง (2,330 ม.)
ธรณีวิทยาเป็นหินไนส์และหินแกรนิตเก่าแก่ตั้งแต่ยุคแคมเบรียน รวมทั้งหินตะกอนยุคออร์โดวิเชียนถึงเทอร์เชียรี เช่น หินปูนและหินกรวดมน

ภูมิอากาศและฤดูกาล
ได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ (ฝนชุก) และมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ (หนาวแห้ง)
มี 3 ฤดูชัดเจน: ฤดูร้อน (มี.ค.–พ.ค.), ฤดูฝน (มิ.ย.–พ.ย.), ฤดูหนาว (ธ.ค.–ก.พ.)
• ต่ำกว่า 1,000 ม. อากาศแบบเขตร้อน
• 1,000–2,000 ม. อากาศกึ่งเขตร้อน ชื้นเย็น
• สูงกว่า 2,000 ม. อากาศเขตอบอุ่น เย็นชื้นตลอดปี
พื้นที่ยอดดอยอุณหภูมิอาจลดลงถึง 0–4°C และเกิดเหมยขาบในช่วงธันวาคม–มกราคม
ระดับกลางมีอุณหภูมิเฉลี่ยราว 20°C ปริมาณฝนเฉลี่ย 2,000–2,100 มม./ปี
พื้นที่สูงมักถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอก เกิดเป็น “ป่าเมฆ” ชุ่มฉ่ำตลอดปี

ลำน้ำและต้นน้ำสำคัญ
อุทยานฯ เป็นแหล่งกำเนิดลำน้ำของลุ่มน้ำปิงหลายสาย ได้แก่ แม่วาง แม่กลาง แม่ยะ แม่หอย แม่แจ่ม และแม่เตี๊ยะ
ลำน้ำเหล่านี้หล่อเลี้ยงชุมชนในจอมทอง แม่แจ่ม ฮอด แม่วาง และสันป่าตอง ก่อนรวมสู่แม่น้ำปิง ซึ่งเป็นแหล่งน้ำสำคัญของภาคเหนือและเขื่อนภูมิพล

สังคมพืชและระบบนิเวศ
• ป่าเต็งรัง (400–750 ม.) : เต็ง รัง เหียง พลวง ฯลฯ
• ป่าเบญจพรรณ (400–800 ม.) : สัก ตะแบก ประดู่ แดง ไผ่
• ป่าดิบแล้ง (400–1,000 ม.) : ยางนา ตะเคียนทอง ก่อเดือย ฯลฯ
• ป่าดิบเขาตอนล่าง (1,000–1,800 ม.) : สนล้วน ป่าก่อผสมสน ป่าก่อ
• ป่าดิบเขาตอนบน (>1,800 ม.) : มอส กล้วยไม้ เฟิน และกุหลาบพันปีสีแดง

สัตว์ป่าและชนิดเฉพาะถิ่น
แม้สัตว์ใหญ่จะลดลง แต่ยังพบสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กและนกหายาก เช่น หนูหญ้าดอย เต่าปูลู นกศิวะหางสีน้ำตาล นกปีกสั้นสีน้ำเงิน นกกระจิ๊ดคอสีเทา นกกินปลีหางยาว ฯลฯ
ชนิดเฉพาะถิ่นที่สำคัญคือ “ปลาค้างคาวดอยอินทนนท์” พบได้เฉพาะลำธารน้ำไหลแรงที่ความสูงราว 1,200 ม. ปัจจุบันใกล้สูญพันธุ์

ขอบเขตและพื้นที่อุทยาน
พื้นที่อุทยานปัจจุบัน 482.4 ตร.กม. ครอบคลุมอำเภอจอมทอง แม่แจ่ม แม่วาง และดอยหล่อ
มีระดับความสูงตั้งแต่ประมาณ 400–2,565.3341 เมตร โดยมียอดดอยอินทนนท์เป็นจุดสูงสุดของประเทศ

การติดต่อและข้อมูลเพิ่มเติม
ที่อยู่: ตู้ ปณ. 2 เลขที่ 119 หมู่ 7 ต.บ้านหลวง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ 50160
โทรศัพท์: 053-286-728, 053-286-729
ข้อมูลท่องเที่ยว/ที่พัก/ลานกางเต็นท์: 053-286-729 (ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว)